Budynki postawione przed wiekiem mają unikatowy czar. Jest on zasługą po pierwsze powagi, jaką zdobywają z biegiem lat, ale również stylu i surowców wykorzystanych do ich budowy. W tamtych latach największym zainteresowaniem architektów cieszyła się na pewno czerwona cegła, która także dziś uchodzi za surowiec, który dodaje obiektowi niecodziennego stylu. Jednak choć w sprzedaży dostępne są różne typy cegły w tej barwie, nie wszystkie zdają egzamin wtedy, gdy zależy nam na klimacie w stylu minionych lat. Najlepiej postawić wówczas na cegłę retro. Jak więc jest ona wytwarzana? W jakich sytuacjach powinniśmy ją wykorzystać?
W jaki sposób wytwarza się cegłę retro?
Cegła retro bywa produkowana różnymi sposoby. Podstawowe wersje to wytwarzane współcześnie płytki, które zostają następnie wystylizowane. Pamiętajmy przy tym, że takie cegły nigdy nie będą wyglądać dokładnie tak, jak w wiekowych obiektach. Jeżeli zatem istotny jest dla nas realistyczny rezultat, postawmy na płytkę retro produkowaną z surowca pozyskiwanego z likwidowanych, zabytkowych budynków. Zostaje ona przetwarzana, a później zabezpieczana przed wilgocią, dzięki czemu świetnie wygląda, a zarazem jest równie odporna jak współczesne materiały. W sklepach kupimy rozmaite typy płytki retro, wśród których bez trudu znajdziemy modele, które będą pasowały do stylu konkretnego domu.
Płytka retro – gdzie najlepiej wygląda?
Jak łatwo się domyślić, cegła retro nie powinna być wykorzystywana jako główny budulec. Doskonale sprawdza się natomiast jako materiał ozdobny, jaki nadaje wnętrzu wspomnianego stylu. To z tego względu nierzadko są spotykane w loftach – lokalach urządzonych w budynkach wykorzystywanych niegdyś przez zakłady przetwórcze. Płytka retro zdaje egzamin jednak również w pozostałych budynkach, naprawdę dobrze wyglądając zarówno w kuchni, jak i korytarzu bądź pokoju dziennym.
